Ik ben een emo-eter

Ja, je leest het goed. Ik ben een emo-eter. Een weetje over mij waar ik het erg lastig mee heb en waar ik wat meer wil over vertellen vandaag.

Het feit dat ik een emo-eter ben, weet ik al lang. Als iets tegengaat, duik ik de kast in en eet ik alles op wat ik kan vinden. Ik heb geen grote tegenslag nodig om aan het eten te gaan, maar iets kleins kan er al voor zorgen dat ik helemaal de mist inga op vlak van zelfbeheersing in combinatie met eten. Ik wou dat het anders was, want ik heb het er ontzettend moeilijk mee dat ik over dat aspect geen controle heb.

Als ik eenmaal de mist inga, vind ik het ook heel erg moeilijk om weer op het rechte pad te geraken. Ik moet dan echt weer afkicken van alle ongezonde dingen en kan het in het begin precies echt niet. De wil is er vaak wel, maar iets in mij geeft dan weer toe en laat mij terug de kast induiken of zorgt ervoor dat ik bepaalde winkels niet voorbij kan gaan zonder dat ik er iets ga halen om vlugvlug in mijn mond te steken.

Er zijn mensen die, als ze zich niet goed in hun vel voelen, geen eetlust hebben. Ik had zo graag gewild dat ik zo’n type mens was. Het erge aan wel eten is dat ik me vaak nadien nog een stuk slechter voel en dan terug eet om mij nadien nog slechter te voelen. Het is een vicieuze cirkel waar ik echt eens uit zou moeten geraken, maar ik geef eerlijk toe dat ik niet direct inzie hoe. Ik denk dat het hoort bij wie ik ben en dat ik er op de één of andere manier mee zal moeten leren leven, maar het ook zal moeten leren beheersen.

In combinatie met Weight Watchers vind ik het ook lastig. Want als ik toegegeven heb aan mijn eetbuien, ben ik ervan overtuigd dat heel mijn week om zeep is en dat ik de rest van de week evengoed geen punten kan tellen. Een totaal verkeerde gedachte, maar toch zit het zo in mijn hoofd. Na zo’n dag vreten, zou ik gewoon weer de draad moeten opnemen en terug flink mijn punten tellen de dag erna.

Waar de oorzaak ligt voor mijn emo-eetgedrag, weet ik niet. Ik heb er even over gelezen en het kan blijkbaar aangeboren zijn, maar het kan ook te maken hebben met mijn persoonlijkheid. Ik ben inderdaad een impulsief iemand. Volgens het artikel zou ik mijn geluk met andere factoren kunnen creëren, dus ik moet even op zoek gaan wat voor mij zou kunnen werken. Ik merk bijvoorbeeld wel dat wanneer ik met iets bezig ben dat mij gelukkig maakt, zoals werken aan mijn blog of creatief aan de slag gaan, het makkelijker is om niet in de kast te duiken.

Controle is voor mij ook echt noodzakelijk. Ik merk dat ik makkelijker in de kast duik wanneer mijn man bijvoorbeeld ’s avonds naar de basketbaltraining is. Er is dan niemand die mij wijst op het feit dat ik dat misschien beter niet meer opeet. Als hij wel thuis is, laat ik de snoepkast vaker voor wat ze is.

Ik wil dit emo-eten echt graag onder controle krijgen en ik hoop zo dat het me zal lukken om op een normale manier met eten om te gaan.

Is dit voor jou herkenbaar? Ik lees het graag in de reacties!

Kirsten X